Stage in Berekum (Ghana)

De eerste twee weken werkten we  elke dag op een andere afdeling, daarna mochten we een eigen afdeling kiezen. Wij zijn in tweetallen naar de Emergency Ward en de Surgical Ward gegaan en halverwege switchten we van afdeling. We mochten veel meekijken, bijvoorbeeld op de OK, en ook redelijk wat mogen doen; zoals canules  plaatsen, katheters zetten, bloed afnemen, medicatie, dat soort dingen. Op de Surgical Ward hebben we ook veel wondzorg gezien en mogen doen.

We verbleven op de campus van de school bij het ziekenhuis. De huisvesting was goed geregeld via de principal van de school. Iedereen had een eigen kamer en de keuken deelden wij met elkaar. De huisvesting zit naast het ziekenhuis, het is dus maar iets van drie minuutjes lopen.

In Ghana gaan mensen heel anders om met de dood dan wij gewend zijn. Daarnaast nemen ze de tijd vaak iets minder nauw 😉 We kregen ook wel aandacht van mannen die om onze nummers vroegen of ons huwelijksaanzoeken deden. Als je dan je 'trouwring' laat zien, word je meestal wel weer met rust gelaten.

In het weekend trokken wij er regelmatig op uit voor leuke tripjes. Tussendoor en aan het eind zijn wij voor een of twee weken gaan rondreizen. We maakten wandelingen, gingen surfen, bezochten musea en grote steden. Als we een weekendje thuisbleven, gingen we vaak met onze vrienden spelletjes doen, zwemmen, et cetera.

We waren ongeveer 5000 à 6000 euro per persoon kwijt. Dan zit alles er ook bij in,  dus paspoort, vaccinaties, tickets, huisvesting, tripjes, malariapillen, uniformen en kleding, etc. Vanuit school hadden we een beurs gekregen, en ook kregen we de uitwonende beurs. Dat heeft heel veel gescheeld!

Onze tips voor toekomstige studenten zijn: Stel je open op. In het begin zal het erg wennen zijn door het cultuurverschil, maar dat komt echt goed! Het is heel bijzonder om een andere cultuur te leren kennen en er echt middenin te leven. Daarnaast is het ook belangrijk om respect te tonen naar de mensen en hun gebruiken en gewoontes. Ze zullen het erg waarderen als je dat doet. Ook vinden de locals het erg leuk als je wat woordjes in de lokale taal (Twi)spreekt en lokale gerechten eet (het meeste is overigens ook erg lekker!!).

Wat ons het meest is tegengevallen is dat we weer naar huis moesten en afscheid moesten nemen van de mensen daar.